we zweten en we leven verder.
ons lichaam kraakt, we gaan door.
zij aan zij begeven we ons richting grote poort.
Ondertussen kijken we goed rond en snuiven we de geur van de bloemen op, genieten we van de spetterspartelvissenshow in het glinstersterrenmeer en mijmeren we over allerlei bij het aanschouwen van de paarsdonkere oranje avondschemer.
We zijn jong en zomers gek, we gaan ervoor, maar we blijven braaf in het gelid.
Enkel de betere muurklimmers wagen een kans. er is maar een weg, die leidt ons naar wat we zijn. Op het einde zien we wat geweest is, begrijpen we smalend,dat hopen we althans.
een zure grap, een furizeuze komeet bedreigt het wankele evenwicht van deze planeet en onze wankele beschaving.
We zijn deel van het geheel, vele zullen uitdoven of nooit gepoogd hebben te schijnen..
Het is de jongen ergens hoog en ver in de kosmos dat zich verwonderd over de gloeiende wezens die wij zijn..
Deel van het geheel zijnde een zacht zoemend lichtspektakel van braaf paars en intens geel, ons heengaan onopgemerkt.
Maar misschien kunnen we toch een vorm van nut beleven en die jongen ginder ver aan te spreken in onze dromen en gedachten, hem te vragen zijn geest te openen en ons laten meekijken.
Zien en niet weten lijkt me wel fijn.
kijken naar alles zijnde mooi en elders.
ogen toe voortaan. stromen door de tijd en beseffen wat we zijn en waar het omdraait hier op deze planeet.
Onze thuis,met al zijn muggen en microben. Wegraven ons als slaapzieke winterdieren in de modder, het goud alsook het veilige metalen rad dat afweert diegenen die ons beroven willen. Of zijn het spoken die rond ons dolen en dienen we dus niet te vrezen?
Waartoe leidt onze niet weten? waar komt onze ijdelheid vandaan?
Waarom denken we te leven als we in een appel bijten?
Een handdoek dient om ons nat lijf mee te drogen, hoe groot die ook is, het maakt niet uit.
we denken , da's een feit
we voelen en verdwijnen
gelukkig is de nacht daar,..
is het terug ochtend..
kunnen we het leven ontwijken
dat in zijn ware aard groots en niet eenzaam is,
want we zijn een wereld, niet een huis of een vertegenwoorder van een paperclipjesbedrijf.
ooit geraakt de jongen uitgekeken op het wonderlijke lichtspektakel en zal zijn tocht beginnen
zijn zoektocht naar de verbrande hand.
